Labogids klinische biologie

Geen

Het voorkomen van een verhoogde concentratie aan proteïnen in de urine, heeft vier soorten oorzaken. 1)       Glomerulaire proteïnurie door verhoogde glomerulaire permeabiliteit, met vooral albumine en in een verder stadium ook globulines. Dit komt voor bij diabetes, glomerulonefritis, nefritis geassocieerd met systemische lupus erythematosus…2)       Tubulaire proteïnurie door gestoorde tubulaire reabsorptie, gekenmerkt door de aanwezigheid van plasmaproteïnen met een laag moleculair gewicht. Dit kan acuut zijn door een ernstige stoornis van het metabolism, zoals bij ernstige brandwonden, acute pancreatitis. Of chronisch, zoals bij cirrhose, chronische pyelonefritis, Fanconi’s Syndroom...3)       Overflow proteïnurie door een abnormaal verhoogde concentratie in serum en urine aan laag moleculair gewicht eiwitten zoals immuunglobuline lichte ketens. Het bekendste voorbeeld van Overflow proteïnurie is de ‘’Bence Jones’’ proteïnurie (het multiple myeloom).4)       Postrenale proteïnurie : wordt veroorzaakt door een abnormale secretie van eiwitten in de urine thv de urinaire tractus door o.a. ontstekingen. Eiwitelektroforese van urine wordt voornamelijk uitgevoerd ter opsporing van tubulaire en overflow proteïnurie. Tubulaire proteïnurie wordt gekenmerkt door een zwakke albuminefractie, sterk aanwezige a- en b-fracties, en een verlate g-fractie. Bence Jones proteïnurie wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een monclonale component in de g-zone.

URINE

1 maand in diepvries

Negatief

Neen

Biochemie (BIO)